Hi ha hormonen!

woman

Pak een doos eieren en ga erop staan. Zonder ze kapot te maken! Moeilijk? Dat klopt. Het is ongeveer de opdracht die je partner momenteel heeft. Negen maanden lang... Natuurlijk ben jij als moeder in spe degene die 9 maanden lang het kind draagt, daar allerlei kwaaltjes voor doorstaat, zich een tijd lang van alles moet ontzeggen en bovendien de bevalling voor haar kiezen krijgt. Dat is niet niks en zorgt vaak voor spanning, vermoeidheid en angst.

Maar hoe je het ook wendt of keert: voor je partner zijn dit hele intensieve en vaak moeilijke maanden. Zien hoe zwaar jij het hebt en wetend dat hij daar uiteindelijk toch bar weinig aan kan veranderen. Op de slechtste momenten krijgt hij ook nog eens te horen dat het allemaal zíjn schuld is. Want oja, er is ook nog zoiets als die hormonen. Die zorgen ervoor dat jij als een soort onberekenbare tijdbom zomaar kunt ontploffen. Om dingen die in jouw ogen nu ‘Heel Belangrijk’ zijn. En die in zijn ogen ‘Nogal Kleine Details’ zijn.

Het lijkt wel de ultieme test voor je relatie: zwanger zijn. Je steeds weer realiseren dat het voor jullie allebei spannend, vermoeiend en moeilijk is, kan helpen. En bedenken dat die zwangerschap niet zijn schuld is, maar het resultaat van iets heel moois dat er tussen jullie is. En trouwens, die hormonen, die zijn echt ergens goed voor. Maar dat geloof je waarschijnlijk pas als je straks je kleintje in je armen houdt...

Hulp nodig of vragen?